تأثیر استفاده از کارپوشه الکترونیکی بر نگرش، انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر کارپوشه الکترونیکی بر نگرش، انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی انجام شده است. روش: روش پژوهش موردنظر از نوع شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی است که در نیمسال تحصیلی دوم 90-89 در رشته مهندسی کامپیوتر، مشغول به تحصیل بودند تشکیل می‏دهد و نمونه تحقیق، شامل دو کلاس درس ساختمان داده که به صورت هدفمند انتخاب شد؛ تعداد دانشجویان در این دو کلاس 50 نفر بود که به دلیل عدم همکاری 10 دانشجو به خاطر اینکه کلاس‏ها به صورت مجازی برگزار می‏شد، حجم نمونه به 40 نفر رسید که به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابتدا از هر گروه پیش آزمونی در شرایط یکسان به عمل آمد و سپس گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل قرار گرفت. به این صورت که طی 2 ماه به گروه آزمایش در طول ترم با شیوه کارپوشه الکترونیکی و به گروه گواه به روش متداول (سنجش چندگزینه‏ای و تشریحی) آموزش داده شد. به منظور بررسی تغییرات حاصله، در پایان 2 ماه پس‏آزمونی از هر دو گروه گرفته شد. در تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته‏ها: یافته‏ها نشان داد که پیشرفت تحصیلی، انگیزه پیشرفت و نگرش نسبت به امتحان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری افزایش یافته است. نتایج: نتایج به دست آمده از این پژوهش برتری پیشرفت تحصیلی، انگیزه پیشرفت و نگرش نسبت به امتحان دانشجویانی را نشان داد که از طریق کارپوشه الکترونیکی آموزش دیده بودند. براین اساس می‏توان استفاده از کارپوشه الکترونیکی را در آموزش الکترونیکی به عنوان یکی از شیوه های نوین سنجش پیشنهاد کرد.